Op acht en negen juni zijn er verkiezingen, voor de commune, gemeenteraadsverkiezingen. Toevallig zijn er die dagen ook Europese verkiezingen maar daarover later meer. Wij mogen, omdat we officieel ingezetenen zijn, voor het eerst stemmen en natuurlijk willen we onze burgerplicht vervullen.
In Italië worden zowel de gemeenteraad als de burgemeester gekozen. Ze zitten vijf jaar en voor burgemeesters bestaat een maximum van twee ambtstermijnen. Dat laatste is een dingetje. Het blijkt niet zo makkelijk mensen te vinden die burgemeester willen worden, zeker in de kleine gemeentes. Nu zijn er meer dan 5500 gemeentes met minder dan vijfduizend inwoners, dus daarom is de wet aangepast. In deze gemeentes mogen burgemeesters drie keer vijf jaar blijven zitten. Wij wonen in zo’n commune, gemeente, en een burgemeester moet wel heel erg zijn best doen om niet herkozen te worden. Om helemaal zeker te zijn van herverkiezing zorgt een zittende burgemeester er ook nog voor, dat hij de laatste zes maanden voor de verkiezingen zichtbaar en doortastend is. Als je dus bij voorbeeld problemen hebt met het wegdek, de gaten vallen erin en je vering wordt zelfs voor Italiaanse begrippen wel heel erg op de proef gesteld, dan is dit het moment om te klagen. Zeker als je dat samen met de buren doet, is er een goede kans dat er in ieder geval twee zakken asfalt in de gaten worden gegooid. Deze reparatie werkt maximaal twaalf maanden maar tegen die tijd duurt het nog vier jaar voor tot de volgende verkiezingen.
Het inkomen kan voor de burgervader, maar twaalf procent van de burgemeesters is vrouw, overigens nauwelijks een reden zijn om aan het pluche te blijven plakken. Het bedrag is gekoppeld aan het aantal inwoners. Grizzana Morandi heeft een oppervlakte van 77 vierkante kilometer maar er wonen nog geen 4000 mensen. In Nederland hebben alleen Schiermonnikoog en Vlieland minder inwoners per vierkante kilometer. Dit betekent dat de burgemeester zo’n € 2200.- bruto per maand verdient. Niet héél slecht, maar zeker geen vetpot voor mensen met relevante ervaring en kennis. Een wethouder krijgt trouwens maar € 700.- bruto. Vandaar dat de vice burgemeester ook in de pizzeria naast het gemeentehuis werkt. De huidige burgemeester was voor zijn pensionering de eigenaar/manager van de Spar in het dorp, een winkel die nu helaas dicht is.
Het wachten is nu op de bekendmaking van de kieslijsten. In kleine gemeentes als de onze gaat het vaak meer om wíe erop staan, dan om het partijprogramma. In veel Italiaanse gemeentes met uitzondering van de grote doen de Landelijke partijen niet eens mee. In onze gemeenteraad zijn de volgende kieslijsten vertegenwoordigd:
Kwaliteit en Toekomst voor Grizzana Morandi, Groep, een alternatief voor Grizzana Morandi en Cinque Stelle per Grizzana Morandi. Mij is niet helemaal duidelijk of die laatste een connectie heeft met de landelijke vijf sterren beweging.
Om in juni onze stem uit te kunnen brengen, moesten wij ons inschrijven in het kiesregister. Hiervoor kent de gemeente een speciaal bureau verkiezingszaken, met een eigen email adres, aparte openingstijden en een eigen telefoonnummer, dat overigens niet beantwoord wordt. Gelukkig bleek bij navraag dat dit bureau bemand wordt door Pamela van de burgerlijke stand, onze steun en toeverlaat als het gaat om gemeentelijke zaken. Toen ik binnenliep bij het bureau verkiezingszaken bleek dat ook gevestigd aan hetzelfde bureau waar Pamela altijd zit.
Natuurlijk kon ik me inschrijven. Ik hoefde alleen maar: dit formulier in te vullen, en dit andere, en dít ook nog en die kon ik dan gewoon via de mail met een kopie van mijn paspoort naar haar toesturen.
Natuurlijk bleven deze, moduli da compilare, twee dagen op de keukentafel liggen, voor ik eraan toekwam om ze in te vullen, op te sturen én direct weer terug te krijgen, met een automatisch antwoord. Het bureau verkiezingszaken accepteert inschrijvingen tot vandaag, 12:30 uur. Ik keek op de klok en het was inderdaad al kwart voor een.
Terwijl in mij: woede, ergernis, onbegrip en Italiaans fatalisme, om voorrang streden, ging mijn mobiel. Achter het onbekende nummer bleek een bekende stem schuil te gaan. Het was Pamela. Ze had mijn mail binnen zien komen, maar ze mag de legge, van de wet, geen inschrijvingen aannemen na de door de gemeenteraad ingestelde sluitingsdatum. Toch een beetje geërgerd wil ik haar vragen, waarom ze niet even heeft gezegd dat ik haast moest maken, maar ze geeft me de kans niet.
‘Als je het formulier nu even uitprint en voor morgenavond zes uur bij mij langsbrengt, leg ik het onderop de stapel en dan kan ik je gewoon inschrijven hoor. Niemand weet hoeveel formulieren er op die stapel liggen.’
Dat is dan weer het voordeel van een kleine gemeente. Wij mogen toch stemmen.