Nu is er één groot probleem. In mijn hoofd is een coach:
“ een trainer die zich niet uitsluitend met de pure sportieve prestaties bezighoudt, maar ook een begeleider van de sporter op geestelijk en emotioneel gebied gerelateerd aan de sportactiviteiten.” (bron: Wikipedia)
Inderdaad een voetbalcoach dus. Ik ben overigens niet eens zo gek op voetbal, behalve als Ajax speelt. Maar dat staat hier helemaal los van.
Ik ben zeker geen Erik ten Hag of Arne Slot, al is het maar omdat ik eigenlijk niet sportief ben. Fysiek dan, in overdrachtelijke zin kan ik weer erg goed tegen mijn verlies. Ik dwaal af.
Als ik mijzelf geen coach wil noemen, welke naam gebruik ik dan wel?
Vragensteller, enthousiasmeerder, heldermaker, stimulator- of misschien commentator, ideeënspiegel, anderekantkijker, of zelfs buitendedooskijker?
Maar ook: criticus, spanningsboogbouwer, verhaallijntrekker, woordzoeker-en-vinder?
Te moeilijk, dus ben ik lui en stap ik over mijn eigen bezwaren heen.
“Ik ben schrijfcoach!”
Waarna zich meteen de volgende vraag opdringt.
Wát doe je dan eigenlijk?
Terechte vraag. Misschien nog belangrijker, wat is de meerwaarde, wat voeg ik toe?
Ik help schrijvers hun verhaal te vinden, de vorm waarin ze dat willen vertellen en die vorm te perfectioneren.
De komende weken zal ik regelmatig een blog schrijven over, hoe ik dat doe. Eigenlijk hoe wij dat samen doen. Ik help jou je eigen antwoorden zoeken en vinden.
Verhalen zijn misschien wel het belangrijkste wat we hebben. De verhalen die we over onszelf en de wereld aan onszelf en anderen vertellen, maken ons wie we zijn. Ze maken ons mens. Hier moet ik misschien ooit een essay over schrijven.
Meer weten over schrijfcoaching en onze retraites en schrijfvakanties in Italië?
Volg me de komende weken en wie weet is jouw verhaal het volgende waar we in Italië of online aan gaan werken.