Fognatura 4
Manutenzione, onderhoud
Wat voorafging: De burgemeester heeft beloofd dat hij langskomt voor een inventarisatie van het ‘hele’ probleem van de afvoer in onze borgo, maar de septic tank van Giorgio lekt nog steeds.
Het is drie weken na de consiglio met de burgervader en zijn toezegging, dat hij ‘zo snel mogelijk’ langs komt, om hier ter plekke de situatie op te nemen. We zitten met zijn achten buiten aan een apericena, een aperitivo met zoveel happen dat hij ook de cena, het avondeten, vervangt. Ze noemen het hier in de buurt ook wel een aperitivo prolungato, een verlengd aperitivo. Het idee is altijd hetzelfde, iedereen brengt iets te drinken en iets te eten mee en je zit de hele avond aan tafel, al dan niet in de tuin afhankelijk van het weer. Normaal gesproken moet je, voor de ochtend erna niet te veel andere plannen hebben. De samenstelling van het gezelschap is afhankelijk van “toevalligheden”. Niemand in de borgo is nog op het idee gekomen dat je hiervoor de borgo Casigno appgroep zou kunnen gebruiken en ik ga het zeker niet voorstellen. Voordeel van dit soort avondjes is, dat je snel op de hoogte bent van de laatste nieuwtjes en dat je handig afspraken kunt maken. Het is zeg maar, de informele dorpsraad. De tafel staat vol met: ingelegde groenten van Annarita (er is absoluut geen leeftijdsgrens bij een apericena, alleen hebben de “iets ouderen” de neiging vroeger te vertrekken), arancini, gevulde, gefrituurde rijstkroketten, van Marco, focaccia met thuisgemaakte pesto van Laura en nog veel meer. Paola heeft een literfles zelfgemaakte basilicumlikeur meegenomen, die in de diepvries op ons ligt te wachten. De stemming zit er goed in. Marya heeft een nieuwe baan, de kleinzoon van Paola gaat naar het liceo classico, het gymnasium en onze zoon in Nederland heeft net gehoord dat hij zijn bachelor heeft gehaald.
Alleen Giorgio is een beetje stilletjes. Een paar keer lijkt hij iets te willen zeggen, maar doet het dan toch niet. Uiteindelijk kan hij het toch niet voor zich houden.
‘De burgemeester heeft de afspraak al drie keer verzet en nu neemt hij zelfs de telefoon niet meer op. Het probleem lijkt het ufficio tecnico te zijn… Cosa fare, wat te doen?’
Annarita, die tegenover me zit, staat op, geeft me een knipoog en pakt de fles likeur uit de vriezer. ‘Facciamo un brindisi’, een toost, ‘op goede buren’. Terwijl iedereen weer gezellig door elkaar heen praat, schiet ze Giorgio aan. Die luistert, eerst hoofdschuddend naar wat ze te vertellen heeft, dan lijkt zijn gezicht op te klaren. Annarita schrijft iets op een stukje papier en geeft het aan Giorgio.
Donderdagochtend om zeven uur wordt de rust in Casigno wreed verstoord. Simone rijdt in zijn graafmachine naar het huis van Giorgio. Simone heeft een kleine boerderij net aan de overkant van de weg en naast zijn baan op het vliegveld doet hij, van alles voor iedereen. Aan de bak van de graafmachine slingert een zwarte plastic ton, formaat heel groot wijnvat. Die dingen ken ik; dat is dus een Imhoff, een moderne septic tank. Ik ga eerst de hond uitlaten, maar rond half negen kan ik mijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Simone is, als ik op het lawaai afga, al een uur bezig en nu komt zijn zoon in een kleine vrachtwagen omhoog rijden. Boven is het een hele drukte, voor een donderdag. Giorgio en Marco staan bij een gat in de grond. Simone klimt net van zijn graafmachine en laat zijn zoon zien waar hij de laadbak wil hebben. Erin liggen een vetvanger en een bacteriefilter. Annarita komt aanlopen met een dienblad vol koffiekopjes en haar percolator, maat weeshuis. Ze heeft er minstens zes van verschillende groottes en vormen. Het is overduidelijk dat Simone de oude fossa biologica aan het slopen is en dat hij de nieuwe Imhoff ervoor in de plaats gaat zetten.
‘Heb je zo snel een pratica gekregen?’ Giorgio kijkt van mij naar Simone, die het antwoord paraat heeft.
‘Ho fatto la segnalazione, ik heb het gemeld.’ Hij lacht als hij mijn verbaasde gezicht ziet. ‘We doen vandaag “onderhoud” aan de fossa en “manutenzione”, hoef je alleen maar te melden. Daar heb je geen pratica voor nodig. ‘Maar jullie vervangen alles en plaatsen nieuwe onderdelen?’ Simone knikt. ‘Manutenzione e ristrutturazione, onderhoud en restauratie. Ristrutturazione kun je ook vertalen met “verbetering”.
‘Maar dan is het toch niet a norma?’ Giorgio haalt zijn schouders op.
‘Dat was het toch al niet.’ Hij heeft natuurlijk gelijk.
‘Maar de burgemeester, je hebt hem precies vertelt wat het probleem was, met de fossa, de pratica. Hij weet toch dat dit geen onderhoud is?’
Annarita schenkt mijn kopje nog een keer vol. ‘Siamo in un borgo, in montagna, in Italia caro, we zijn hier in een borgo, in de bergen, in Italië,’
En de burgemeester wil herkozen worden, voeg ik er in stilte aan toe.